اگرچه پلاستیک امکان بسته بندی راحت و بهداشتی مواد غذایی را فراهم کرده است، زباله های پلاستیکی همچنان یک مشکل بزرگ برای محیط زیست هستند. برای پایدارتر کردن بسته بندی مواد غذایی، محققان دانشگاه کوردوبا و دانشگاه ژیرونا در اسپانیا به بقایای هرس آووکادو روی آوردند – شاخه ها و برگ هایی که سالانه از درختان آووکادو جدا می شوند.
این باقیمانده منبع زیست توده است، اصطلاحی که به مواد گیاهی که به عنوان غذا مصرف نمی شوند اطلاق می شود. منطقه جنوبی اسپانیا، اندلس، سرشار از درختان میوه، به ویژه آووکادو است.
ادواردو اسپینوزا، استادیار مؤسسه شیمیایی انرژی و محیط زیست در دانشگاه کوردوبا، گفت: «در مقایسه با سایر محصولات جانبی آووکادو، مانند خمیر و دانه، باقیمانده هرس آووکادو دارای محتوای سلولز بالایی است، مشابه سایر گونه‌های درخت کشاورزی. و یکی از توسعه دهندگان مواد.
سلولز، یک پلیمر زیستی موجود در گیاهان، می تواند به الیاف برای تقویت مواد مصنوعی، مانند پلی اتیلن، پلاستیک غیر سمی و ارزان قیمت که برای تازه نگه داشتن غذاها و عاری از آلودگی ها ضروری است، تبدیل شود.
با این حال، پلی اتیلن به طور معمول از سوخت های فسیلی به دست می آید و غیرقابل تجزیه زیستی است که باعث می شود آن را ناپایدار کند. پلی اتیلن تولید شده از بیواتانول، سوختی که از منابع گیاهی به دست می آید، جایگزین بهتری است.
تقویت کننده پلی اتیلن
اسپینوزا و همکارانش قصد داشتند با جایگزینی جزئی پلی اتیلن زیستی با الیاف استخراج شده از بقایای هرس آووکادو، یک ماده بسته بندی مواد غذایی سازگار با محیط زیست بسازند.
برای تولید الیاف لیگنوسلولزی، آنها باقیمانده هرس آووکادو را در یک خمیر غلیظ کردند و الیاف را از طریق فرآیند شکنش جدا کردند که برخی از لیگنین – یکی دیگر از اجزای اصلی زیست توده لیگنوسلولزی – را حفظ کرد.
اسپینوزا توضیح داد: «این ویژگی‌های جالبی را حفظ می‌کند زیرا محتوای لیگنین باقیمانده به ما اجازه می‌دهد تا از مزایای الیاف سلولزی همراه با واکنش‌پذیری و خواص ارائه‌شده توسط لیگنین استفاده کنیم.»
