قش اعداد صحیح در اسکن برای چاپ های دیجیتالی چیست؟
بعضی ادعا می‌کنند که شما می‌توانید با کمترین وضوح تصویر هم کار اسکن را انجام دهید اما شما باید تنها در مراتبی از وضوح تصویری بصری کامل، اسکن کنید که بر اعداد صحیح تقسیم شده‌اند (1،2، 3، 4، 5 و….). در نتیجه برای یک اسکنر با وضوح تصویر 600dpi، هدف این است که شما تنها با وضوح 75 یا 100 یا 150 یا 300dpi اسکن کنید. بعضی اسکنرها تنها این مقسوم علیه‌ها را در قسمت پیش تنظیمات خود دارند و بعضی دیگر از اسکنرها این ارقام را با گزینه‌های دیگر ادغام می‌کنند. (شکل 4-3 را ببینید).
نظر آنها این است که یک مقسوم‌علیه صحیح کار دوباره نمونه‌گیری را آسانتر کرده و نتایج بهتری به همراه خواهد داشت زیرا شبکه‌های پیکسلی قدیمی و جدید همیشه به هم پیوسته و متصل هستند. در وضوح تصویر عدد بالاتر اسکن کنید و سپس از اندازه‌ی آن بکاهید (دوباره نمونه‌گیری) و کم‌کم به اندازه‌ی مورد نظر برسید. مثلا، در وضوح تصویر 600dpi اسکن کنید و سپس آن را دوباره نمونه‌گیری کنید تا 520dpi حاصل شود. مقسوم‌علیه‌های زوج 2، 4، 8 بهتر از مقسوم‌علیه‌های فرد مانند 3 یا 5 هستند اما در هر صورت هر مقسوم علیه صحیحی بهتر از دیگر ارقام مانند 333dpi است.
وقتی تصاویر را اسکن می‌کنم در چاپ های دیجیتالی به چه وضوح تصویری نیاز دارم؟
در اسکن تصاویر رنگی با وضوح تصویر بالاتر از 300dpi، به ندرت می‌توان جزئیات بیشتر را دریافت کرد.
بزرگ کردن تصاویر، اگر حداقل درجه‌ی بزرگنمایی بسیار زیاد باشد، به کیفیت آن آسیب می‌رساند. دو درجه بزرگتر کردن ممکن است قابل قبول باشد اما در سه درجه، کیفیت به طور محسوسی کاهش می‌یابد. بزرگ کردن فیلم بهترین و برترین روش است.
هنگام اسکن فیلم در چاپ دیجیتال، وضوح تصویر چقدر باید باشد؟
زمانی که شما متوجه شدید که هدف اصلی فیلم عکاسی مدرن این است که فیلم بزرگتر شده و اندازه‌ی آن افزایش یابد، (شاید به استثنای موارد جزئی مانند اشعه‌های ایکس)، می‌توانید ببینید که یک فیلم اسکن شده با وضوح تصویر 300dpi یا بالاتر تاثیر و نتیجه‌ی خوبی به همراه دارد. وقتی شما به تصاویر بزرگ نیاز دارید تا در وضوح به شدت درجه‌بندی شده، در اندازه‌ی بزرگ چاپ کنید، آن وضوح تصویر پیکسل‌هایی به وجود می‌آورد که به نحوی موثر بزرگنمایی لازم برای چاپ تصویر بزرگ شده را ممکن می‌سازد. اسکنرهای فیلم در حالی تصاویر بزرگ را به شما می‌دهند که در کیفیت مطلوب قرار دارند.
هر چقدر در مبحث اسکن فیلم پیش برویم، به پاسخ واحدی برای آن نمی‌رسیم؛ در این قسمت، انتخاب‌های مختلف و عقاید گوناگونی وجود دارد. بهترین پاسخ آن است که اندازه‌ی تصویر اسکن شده باید متناسب با هدف مورد نظر باشد. در اینجا، مسئله این نیست که تصویر اسکن شده باید به اندازه‌ی کافی برای انجام کار بزرگ باشد. آن چه مهم است این است که اگر تصویر بسیار بزرگتر از شرایط و امکانات باشد، عملا پا را از حد معمول فراتر گذاشته‌ایم. به غیر از زمانی که اندازه‌ی تصویر را بزرگتر می‌کنیم، دلایل ظریف و موشکافانه‌ای برای اسکن در ماکسیمم وضوح اپتیکال اسکنر وجود دارد. وگرنه، هنگامی که ماکسیمم وضوح، به طرزی غیرعادی، بالاست، مرحله‌ی میانی برای کارهای کوچکتر، آن است که اسکن در مقسوم‌علیه صحیح بزرگتر بعد از ماکسیمم انجام شود. اسکنر عملیات را در ماکسیمم یا در مقسوم علیه صحیح ماکسیمم، بهتر ساده می‌کند. سپس اندازه‌ی کوچکتر تصویر مطلوب را می‌توان در یک برنامه‌ی ویرایش عکس، دوباره نمونه‌گیری کرد و به نتیجه مطلوب رسید. اسکن مقسوم علیه عدد صحیح، عامل کوچکی است اما اغلب در بهبود کیفیت، تاثیر می‌گذارد. در نتیجه، ویرایشگر تصویر، بهتر از اسکنر، کار نمونه‌گیری را انجام می‌دهد.
آیا در اسکن فیلم در بالاترین وضوح تصویر چاپ دیجیتالی ممکن، معایبی هم وجود دارد؟
بله، در اسکن با وضوح بالا، به حافظه‌ی زیادی نیاز است. این در حالی است که معمولا، کیفیت، حرف اول را می‌زند و تصاویر بزرگ، حافظه‌ی وسیعی را اشغال می‌کنند و بدین ترتیب، رایانه با مشکل مواجه می‌شود. میزان مصرف حافظه برای یک تصویر با مربع وضوح تصویر افزایش می‌یابد. هنگامی که شما وضوح اسکن را در عدد 2 ضرب می‌کنید، میزان فضای لازم برای حافظه، چهار برابر می‌شود. با افزایش حافظه، اندازه‌ی فایل هم بزرگتر می‌شود. یک نگاتیو 35 میلی متری اسکن شده در وضوح 2700dpi و در مد 16 بیتی، به اندازه‌ی 5/55 مگابایت، حافظه نیاز دارد. اسکن dpi 5400 همان نگاتیو و در همان مقیاس، یک حافظه‌ی 2/222 مگابایتی را اشغال می‌کند.
